Pamiętajmy o zmarłych z naszych rodzin

W czwartek 1 listopada przypada uroczystość Wszystkich Świętych. Msze św. odprawiamy wg porządku niedzielnego. W czwartek i piątek (1 i 2 listopada) Msza św. o godz. 18.00 będzie sprawowana w intencji wszystkich zmarłych z naszych rodzin, których polecamy Panu Bogu w wypominkach: w czwartek wg kartek białych, w piątek wg kartek zielonych. Bezpośrednio po tych Mszach św. będzie nabożeństwo za zmarłych połączona z wypominkami.

Pamietajmy w tych dniach o naszych zmarłych i duszach w czyśćcu cierpiących ofiarowując im dar odpustu zupełnego. Nawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym, możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie. Warunki uzyskania odpustu zupełnego:

1. Wzbudzić intencję jego otrzymania.
2. Być w stanie łaski uświęcającej.
3. Wyzbyć się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.
4. Przyjąć w tym dniu Komunię Świętą.
5. Odnowić naszą jedność ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie: “Ojcze nasz”, “Wierzę w Boga” oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu.

 

Promieniowanie ojcostwa

Tematowi ojca poświęcony jest XVIII Dzień Papieski, przeżywany w jedności z papieżem Franciszkiem w niedzielę 14 października, pod hasłem „Promieniowanie ojcostwa”. Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na 379. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski wystosowali list, zapowiadający obchody tegorocznego Dnia Papieskiego.

 

Święto środowisk medycznych

W święto św. Łukasza Apostoła, Ewangelisty i lekarza, od kilku lat obchodzone jest święto środowiska medycznego. Z tej okazji w katedrze warszawsko-praskiej odbyło się doroczne spotkanie służby zdrowia. Eucharystii przewodniczył Ks. Biskup Romuald Kamiński oraz Krajowy Duszpasterz Służby Zdrowia ks. Arkadiusz Zawistowski, wraz z kapelanami środowisk medycznych.

Rozmowa z naszą parafianką, która jest chrześcijańskim coachem

Coaching  zdobył dużą popularność w świecie, a od kilku lat bardzo szybko rozwija się w Polsce. O zawodzie coacha  mówi się, że jest perspektywiczny, a umiejętności coachingowe stają się pożądane w pracy i w rodzinie. O co chodzi w coachingu?

W coachingu chodzi o specyficzny sposób prowadzenia rozmowy,  która przynosi spektakularne efekty. Coach i coachee  (osoba, która przyjmuje coaching, klient) nawiązują  pełną zaufania relację,  w czasie której coach w niedyrektywny sposób – bez osądzania i pouczania – „drąży” poruszane przez  coachee tematy, zadając odpowiednie pytania, dzięki którym coachee może uważnie przyjrzeć się sobie i swoim sprawom, może wniknąć w głąb siebie, a w efekcie dobrze użyć własnych zasobów i  wzbogacić swoje życie.

Po co w różańcu powtarzamy „Zdrowaś Mario”? I dlaczego aż 10 razy?

Nigdzie bardziej wyraźnie nie usłyszymy od Jezusa najpiękniejszego i najgłębiej wypowiedzianego słowa „synu”, jak stojąc z Maryją u stóp krzyża.

W związku ze średniowiecznymi początkami modlitwy różańcowej istnieje przekonanie, że została ona podarowana św. Dominikowi przez samą Matkę Chrystusa. Oprócz tej nadprzyrodzonej proweniencji Psałterza Maryi, jak zwykła Tradycja określać modlitwę różańcową, można mówić o niej, jako o modlitwie głęboko zreflektowanej teologicznie, tak w zakresie samej jej struktury, jak i koncepcji celu, do którego ma ona prowadzić.

Struktura ta zbudowana jest na Słowie Bożym i charakteryzuje się głęboką pokorą. Nie należy do tego rodzaju modlitw, które mimowolnie bądź w pełni świadomie ukazują własne przeżycia duchowe, piękno duszy i wielkość duchowej inwencji samych autorów tych modlitw, nawet najbardziej szlachetnych i pobożnych.

Różaniec jest niezwykle ascetyczny. Za swój fundament obiera medytację Mądrości i Miłości Bożej w odniesieniu do Jej zbawczych planów, by wejść w świadomie przeżywaną Komunię z Bogiem. Nic bardziej nie objawia jednak Mądrości i Miłości Bożej jak Słowo Boże. To Ono ukazuje Miłość zachodzącą między Osobami Trójcy Świętej oraz Miłość Boga do człowieka. Ta ostatnia ma swoją historię, zwaną historią zbawienia. Od samego początku, wszystko co powiedział i co w akcie stwórczym uczynił Bóg, zmierzało do samoobjawienia się Go człowiekowi, w celu uczynienia człowieka uczestnikiem Bożego życia i wiecznego szczęścia.