Parafia Świętej Rodziny

Droga Młodzieży i Dzieci,
Czcigodni Rodzice, Katecheci, Nauczyciele, Wychowawcy,
Dyrektorzy Szkół i Przedszkoli,

Niebawem rozpocznie się nowy rok szkolny, czas nauki i kolejny etap przygotowania do samodzielnego życia. W programie jest szkolne nauczanie religii.

Kiedy zabieram się do pisania tego listu – w imieniu własnym i wszystkich odpowiedzialnych za katechezę w naszej diecezji – proszę Pana Jezusa, naszego Pierwszego Katechetę, aby dał nam wszystkim łaskę zrozumienia tych słów i towarzyszących im intencji.

Postarajmy się zrozumieć jak ważny jest wysiłek wkładany przez ucznia i nauczyciela podczas każdej lekcji języka polskiego, matematyki, historii, wiedzy o społeczeństwie itd. Pośród nich jest czas na przybliżenie prawd ewangelicznych przez lekcje religii. Poszerzenie horyzontów dla lepszego rozumienia otaczającej nas rzeczywistości, zgłębienie wiedzy religijnej, uporządkowanie podstaw formacji moralnej, utrwalenie tradycji i zwyczajów religijnych to tylko niektóre elementy wychowania w wierze. Lekcje religii mają także swój wymiar wychowawczy i zakładają takie wychowanie, które nigdy przecież nie obróci się przeciwko rodzicom.

Drodzy rodzice już podczas swojego sakramentu małżeństwa, a później podczas chrztu św. swoich dzieci zobowiązaliście się do ich religijnego wychowania. Kładę Wam zatem na sercu powagę sprawy jaką jest wychowanie w wierze swoich pociech. Zachęcam zatem do poważnej refleksji nad czasem, który został nam dany poprzez zorganizowanie szkolnej nauki religii i parafialnej katechezy przygotowującej do sakramentów i życia we wspólnocie Kościoła. Nie możemy go w żaden sposób zmarnować. Jest to czas niezwykle cenny. Dobrze przeżyta katecheza przyczynia się do naszej duchowej, ale także i ludzkiej formacji, której wszyscy potrzebujemy, aby sprostać wymaganiom, jakie stawia przed nami życie. Szkolne nauczanie religii i parafialna katecheza pomagają w odkrywaniu prawdy i potencjału młodego człowieka oraz jego miejsca w życiu. Uczą właściwego rozwiązywania problemów życiowych i umiejętności życia we wspólnocie ludzi, prowadzą do zjednoczenia z Chrystusem.

Powodowany tymi szczególnymi potrzebami i jednocześnie zadaniami proszę najpierw dzieci i młodzież o jak najliczniejsze, mądre i odpowiedzialne korzystanie z lekcji religii. Z dziećmi i młodzieżą na drodze ich nauki i wychowania są ich rodzice, nauczyciele, duszpasterze, katecheci, wychowawcy, bliscy z rodzin i środowiska. Bardzo wiele od Was Kochani zależy. Niech Waszym największym pragnieniem będzie wychowanie młodego pokolenia w łączności z Chrystusem i Kościołem.

Na podejmowane wielkie i szlachetne zadania z serca błogosławię i w modlitwie o Was pamiętam.

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski

Niedaleko kościoła Świętej Rodziny, u zbiegu Rozwadowskiej i Pospolitej, umieszczona jest tablica w miejscu szkolenia podchorążych Armii Krajowej Obwodu AK Praga. Tablicę odsłonięto w 47. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego. Szkoleniami w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej zajmował się Wydział Wyszkolenia, który organizował kursy Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty dla dowódców plutonów. Organizatorem szkoleń podchorążych w Obwodzie AK Praga był kpt. Stanisław Siedlecki „Stach”, a po jego aresztowaniu funkcję tę pełnił kpt. Kazimierz Lichodziejewski „Tara”, komendant II Rejonu AK na Targówku oraz jego zastępca kpt. Kazimierz Praxmajer „Kazik”. Łącznie zorganizowano sześć kursów, każdy trwał pół roku. Klasy liczyły od sześciu do ośmiu elewów. Ćwiczenia przeprowadzano w podwarszawskich miejscowościach: Markach, Zielonce, Międzylesiu oraz w Świdrze. Zajęcia teoretyczne odbywały się w zakonspirowanych lokalach. Jednym z nich był właśnie niewykończony wówczas budynek na Zaciszu przy ul. Pospolitej 22. Kursy ukończyło pięćdziesięciu podchorążych.

Wielebni Duszpasterze,
Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,
Umiłowani Diecezjanie,

Czas wakacji będący dla wielu czasem wytchnienia, odpoczynku, dla wielu – szczególnie dla ludzi młodych – jest czasem do podejmowania ważnych decyzji.

Wszyscy jesteśmy za siebie współodpowiedzialni. W myśl słów św. Pawła: „Jeden drugiego brzemiona noście” (Ga 6,2) starajmy się pomagać innym w podejmowaniu przez nich ważnych decyzji. Wśród tych decyzji bardzo ważne są te, które dotyczą drogi powołania. Dotyczy to szczególnie wyboru drogi do życia małżeńskiego, rodzinnego, powołania kapłańskiego, do życia konsekrowanego, pracy na misjach i każdego innego, będącego wypełnieniem zaproszenia samego Boga.

Diecezja nasza, która z każdym rokiem staje się liczebnie większa, ma ciągle za mało kapłanów i osób życia konsekrowanego. Zwracam się do Was, Czcigodni Diecezjanie, z serdeczną prośbą o ufną modlitwę w intencji powołań kapłańskich, do życia konsekrowanego i do posługi na misjach. Niebawem rozpocznie się nowy rok akademicki w naszym Wyższym Seminarium Duchownym. Pragnieniem wszystkich, którym na sercu leży dobro ludu Bożego naszej Wspólnoty diecezjalnej jest, aby nasze Seminarium Duchowne przygotowało jak najlepiej i jak najliczniejszą grupę młodych kapłanów.

Proszę zatem każdego z Was o modlitwę, ofiarowanie cierpień i dobrych uczynków w intencji uproszenia powołań. Do tej prośby zachęca nas sam Jezus: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo” (por. Mt 9,36-10,8). Cenne jest także dobre słowo zachęty wobec młodych i towarzyszenie im w podejmowaniu, a potem w realizacji ich powołania.

Z serca dziękuję za wsparcie modlitewne, każdy dobry czyn i słowo w intencji powołań.

Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem

+ Romuald Kamiński
Biskup Warszawsko-Praski