Dzielmy się wiarą jak chlebem

Katecheza ks. Andrzeja Mazańskiego wygłoszona podczas spotkania Środowiska Medycznego Świętej Rodziny 14 marca 2019 r.

Skałą i zbawieniem jest mój Jezus, Syn Boży, Zbawiciel, mój Pan – śpiewamy w jednej z piosenek religijnych, które pamiętam z młodości. W słowie WIARA w języku greckim akcent jest położony na poznanie, przyjęcie za prawdę, uznanie jakiejś prawdy. Natomiast w kręgu kultury semickiej, wschodniej to słowo oznacza zmienić miejsce z niepewnego i stanąć na gruncie trwałym i mocnym. Jest to tłumaczenie bliższe temu, którego używa Pan Jezus w spotkaniach z ludźmi czy w nauczaniu. Nie wystarczy tylko przyjąć tę prawdę, ale przede wszystkim stanąć na fundamencie pewnym, trwałym. W wypadku wiary chrześcijańskiej mocnym i trwałym fundamentem jest Jezus.

Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Gdy któregoś z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą. Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków” (Mt 7, 7-12).

Rekolekcje parafialne w Wielkim Poście

Rekolekcje wielkopostne w naszym kościele parafialnym rozpoczną się w czwartek 28 marca i będą trwały do niedzieli 31 marca. Głosić je będzie ks. dr Krzysztof Chodkowski z diecezji łomżyńskiej, liturgista, Dyrektor Diecezjalnego Domu Księży Emerytów. Tematem rekolekcji będzie liturgia jako szkoła życia. Ksiądz rekolekcjonista zatrzyma się nad miejscami w prezbiterium, które stanowią przestrzeń liturgiczną: tabernakulum, ołtarz, ambonka. Pierwszego dnia tematem będzie SŁOWO BOŻE, drugiego dnia OŁTARZ, trzeciego dnia TABERNAKULUM, czwartego dnia nastąpi podsumowanie rekolekcji. 

A co to? Chrześcijanin tańczy!

Luty to miesiąc, w którym obchodzimy różne święta: osób konsekrowanych, chorych, zakochanych, mamy ferie zimowe i kłopoty ze smogiem nad warszawskim Zaciszem… Tematów aż nadto, żeby zmieścić na kilku stronach naszej parafialnej gazetki. Ale luty to też miesiąc karnawału, balów, studniówek, potańcówek. W tym roku wyjątkowo długi mamy karnawał (od Sylwestra aż do początków marca samych weekendów będzie z 9)… i stąd przyszło mi na myśl, że dobrze przy tej okazji chwilę poświęcić tematowi tańca, zważywszy, że w ostatnią sobotę karnawału organizujemy nasz własny parafialny bal.

 

Orędzie Ojca Świętego Franciszka na Wielki Post 2019 roku

«Stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych» (Rz 8,19)

Drodzy bracia i siostry!

Każdego roku, za pośrednictwem Kościoła, który jest naszą Matką, Bóg pozwala swoim wiernym «z oczyszczoną duszą radośnie oczekiwać świąt wielkanocnych, aby (…) przez uczestnictwo w sakramentach odrodzenia osiągnęli pełnię dziecięctwa Bożego» (1. Prefacja Wielkopostna). W ten sposób od Wielkanocy do Wielkanocy możemy podążać do pełni tego zbawienia, które już otrzymaliśmy dzięki tajemnicy paschalnej Chrystusa: «W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni» (Rz 8, 24). Ta tajemnica zbawienia, działająca w nas już podczas ziemskiego życia, jest procesem dynamicznym, który obejmuje także historię i całe stworzenie. Św. Paweł dochodzi do stwierdzenia: «Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych» (Rz 8, 19). W takiej perspektywie chcę podzielić się z wami kilkoma refleksjami, które niech nam towarzyszą na drodze nawrócenia w nadchodzącym Wielkim Poście.

 

Błogosławiona położna

Przypada dzisiaj 45 rocznica śmierci bł. Stanisławy Leszczyńskiej, położnej, która w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau pomogła przyjść na świat 3 tysiącom dzieci. Mozaika-medalion ją upamiętniający znajduje się w Kościele Świętej Rodziny na Zaciszu. W „Raporcie położnej z Oświęcimia” pisała, że każdy poród traktowała jak Boże Narodzenie, a każde rodzące się dziecko jak maleńkiego Jezusa. Gdy w czasie porodu występowały jakieś komplikacje, Stanisława z wielką wiarą prosiła o natychmiastową pomoc Matkę Jezusa: „Matko Boża, załóż tylko jeden pantofelek i przybądź szybko z pomocą”. W obozie w Oświęcimiu nazywano ją Mateczką, bo nie godziła się na zabijanie noworodków, troskliwie się o nie troszczyła wiedząc, że za to może ją spotkać kara śmierci. Jej miłość do dzieci i matek była silniejsza niż lęk. Wielokrotnie powtarzała: „Nigdy nie wolno zabijać dzieci’. (Z książki pod redakcją Grażyny Rybak „Idąc za przykładem świętych lekarzy” część III, Wyd. Duc In Altum, 2013. Książka dostępna jest w naszej parafialnej księgarni)