Parafia Świętej Rodziny

„Zrozumiałam, że skoro Kościół jest ciałem złożonym z różnych członków, to nie brak mu najbardziej niezbędnego, najszlachetniejszego ze wszystkich. Zrozumiałam, że Kościół posiada Serce i że to Serce płonie Miłością. Zrozumiałam, że jedynie Miłość pobudza członki Kościoła do działania i gdyby przypadkiem zabrakło Miłości, Apostołowie przestaliby głosić Ewangelię, Męczennicy nie chcieliby przelewać swojej krwi… Zrozumiałam, że Miłość zamyka w sobie wszystkie powołania, że Miłość jest wszystkim, obejmuje wszystkie czasy i wszystkie miejsca… jednym słowem, jest wieczna! – pisała św. Teresa od Dzieciątka. Zaś w Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: Miłość jest duszą świętości, do której wszyscy są powołani, „kieruje wszystkimi środkami uświęcenia, formuje je i do celu prowadzi” (KKK 826). Nasz cel jest oczywisty – to niebo. W tej codziennej drodze przybliżającej nas do nieba niech nas wspierają święci już wyniesieni na ołtarze, Ci, których imiona nosimy i których liturgia wspomina przez cały rok i wszyscy pozostali święci nie znani z imienia. Codziennie wzbudzajmy w sobie pragnienie świętości i pragnienie nieba.

22 października 2017 r. Kościół na wszystkich kontynentach – zarówno w krajach bogatych, jak i biednych – obchodził Światowy Dzień Misyjny. Tego dnia we wszystkich kościołach i kaplicach świata katolicy swoimi modlitwami i ofiarami materialnymi wspomagali młode i biedne Kościoły na terytoriach misyjnych. W Polsce ten dzień nazywany jest Niedzielą Misyjną, która rozpoczyna Tydzień Misyjny. W tym czasie w Polsce przebywała na urlopie siostra Dominika Steć ze Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, z którą udało się nam porozmawiać. Na co dzień siostra pracuje w placówce swojego Zgromadzenia przy Misji Katolickiej Diecezji Warszawsko-Praskiej w Sierra Leone w Kambii. Od kilku lat nasze Parafialne Koło Misyjne wspiera to dzieło modlitwą i materialnie.

Podczas jednej ze swoich katechez na temat życia duchowego ks. proboszcz Andrzej Mazański mówił o zniechęceniu lub znużeniu, które może pojawić się w życiu duchowym. Ten stan określany jest jako acedia. Problem ten można wyjaśnić na przykładzie doświadczenia proroka Starego Testamentu –  Eliasza. Ten stan może być etapem na drodze doświadczenia bliskości Boga. Zdarza się, że po intensywnym okresie działania i poświęcenia, zwłaszcza jeśli związane jest ono z widocznym sukcesem, przychodzi zniechęcenie. Jest to jeden z rodzajów próby na drodze wiary. Zniechęcenie kwestionuje nasze dotychczasowe wysiłki, ujawnia naszą słabość i bezradność. Jest okazją do Bożej interwencji w naszym życiu i pokazania nam, że potrzebujemy pokarmu, który pochodzi od Boga. Ten Boży pokarm daje nowe siły, które mają inny charakter niż działanie naturalne – mówił ks. Proboszcz, zachęcając, by w chwilach acedii, czyli duchowej depresji, szukać ratunku w Eucharystii, najlepiej codziennej. Warto zadać sobie pytanie: Czy w moim życiu zdarzają się chwile zniechęcenia i jak z nich wychodzę, a może w jaki sposób jestem z nich wyprowadzany?

W sobotę 11 listopada przypada 99. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Msza św. w intencji Ojczyzny zostanie odprawiona o godz. 18.00. Wcześniej, o godz. 16.30 rozpocznie się wieczór pieśni patriotycznych. Na wspólne śpiewanie zapraszamy do dużej sali w domu parafialnym. Zapraszamy starszych i dorosłych, w których żyją te pieśni, ale także dzieci i młodzież, aby wejść w to ważne doświadczenie dla każdego Polaka. Bądźmy tego dnia razem.

Na stoliku przy wyjściu z kościoła jest już dostępny najnowszy numer naszej gazetki parafialnej „Rodzina na Zaciszu”. W tym wydaniu zachęcamy do zapoznania się z tekstem s. Kingi o tym jak pomagać duszom w czyśćcu cierpiącym. Polecamy katechezę ks. Proboszcza o życiu duchowym i relację z pielgrzymki róż różańcowych do Gietrzwałdu. Zapraszamy do lektury!

W pierwszą sobotę października ponad 40 osób z naszej parafii udało się autokarem z pielgrzymką do Włodawy, by na granicy Ojczyzny modlić się o pokój dla Polski i świata w ramach akcji „Różaniec do granic”. Modliliśmy się na różańcu w kościele pw. św. Ludwika, a potem przeszliśmy nad rzekę Bug, by tam przy kapliczce św. Antoniego odmówić jedną część różańca świętego. W tym czasie także w naszym kościele parafialnym modliło się na różańcu ponad sto osób trwając przed Najświętszym Sakramentem i jednocząc się w modlitwie tysięcy Polaków.