Bo widzisz, tu są tacy, którzy się kochają…

Święta Paschalne są wyjątkowym okresem w liturgii Kościoła, której szczytem jest Triduum Paschalne. Celebrując Wielki Tydzień słuchamy przejmujących treści z Pisma Świętego i patrzymy na symbole liturgiczne przypisane dla poszczególnych dni tego szczególnego czasu. Święta Paschalne to święta miłości: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Boża miłość jest spoiwem, które łączy cały Kościół w jedność – Kościół grzeszny, niedoskonały, nawracający się, łączy też w jedność nasze rodziny pomimo naszych niedoskonałości i błędów.

Ukrzyżowany Oblubieniec

Podczas Wigilii Paschalnej jedno z czytań z księgi Izajasza opisuje relację Boga z Narodem Wybranym jako obraz męża i żony. Nie jest to małżeństwo idealne, bezbłędne. W czytanej podczas Wigilii Paschalnej scenie widzimy powrót małżonków do siebie po wielkim i trudnym kryzysie spowodowanym zdradą. A jednak słyszymy słowa pełne ciepła i spokoju: I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. (Iz 54, 6-7)

Małżeństwo i rodzina nie są tworem idealnym, mogą się w nim zdarzyć potknięcia, nieporozumienia, a nawet zdrady. A jednak obraz Boga, który przygarnia swoją umiłowaną oblubienicę pokazuje, że można być razem pomimo trudnej przeszłości pomimo popełnionych błędów i wyrządzonych krzywd.

W 2021 roku podczas uroczystości Wigilii Paschalnej stałam na chórze i robiłam zdjęcia: w centrum prezbiterium stał płonący paschał symbolizujący obecność Chrystusa, a cała świątynia była w mroku, jedynie lekkie światło lampy bocznej pozwalało służbie liturgicznej na czytanie Słowa Bożego, tekstów modlitw i komentarzy. Pamiętam, że odczuwałam wzruszającą jedność z całą wspólnotą parafialną. Czuć było, że tamtego wieczoru każdy doceniał przywilej uczestniczenia w tej najpiękniejszej liturgii pamiętając, że rok wcześniej kościoły zostały zamknięte z powodu pandemii.

Uczestnicząc tego dnia w tym świętym zgromadzeniu doświadczyłam, czym jest zaspokojona tęsknota i radość spotkania Kościoła (czyli wspólnoty parafialnej nas wierzących) z Oblubieńcem, czyli ze zmartwychwstałym Panem, który odkupił nas swoją krwią i w ten sposób zawarł z nami na zawsze przymierze miłości. Tamtej Wigilii Paschalnej doświadczyłam, że zawsze możemy wrócić do Pana bez względu na to, czy drzwi do Niego zamyka nam ktoś inny, czy my sami zamykamy je naszymi grzechami. A On jest oblubieńcem, który przygarnia każdego z ogromną miłością…

Czy zatroszczysz się o Baranka dla swojego domu?

Dla Narodu Wybranego świętowanie Paschy miało wymiar bardzo rodzinny. W przepisach o wieczerzy paschalnej umieszczonych w księdze Wyjścia wyraźnie pada zadanie: Niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Cały opis jak ma wyglądać świętowanie Paschy pokazuje ją jako wydarzenie rodzinne. Słuchając w Wielki Czwartek pierwszego czytania warto uświadomić sobie, że każde święto kościelne jest też wydarzeniem rodzinnym, które należy obchodzić nie tylko w murach świątyni, ale również w domu z rodziną.

To wielki dar, że w naszej rodzinie parafialnej jest wiele pięknych małżeństw i rodzin, które razem uczestniczą w życiu kościoła. Cieszmy się małżonkami z kilku-, kilkunasto- i kilkudziesięcioletnimi stażami, którzy razem przychodzą do świątyni, by wspólnie przeżywać najważniejsze wydarzenia w liturgii. Cieszmy się pięknymi rodzinami, dla których Wielkanoc to coś więcej niż tylko koszyczek z kolorowymi jajami, kiełbaską i słodkim barankiem. Cieszmy się dziećmi, które poprzez uczestnictwo w liturgii obserwują dorosłych i poznają najważniejsze tajemnice wiary. Cieszmy się naszą zaangażowaną młodzieżą: scholą, ministrantami, lektorami, Oazą i młodzieżą przygotowującą się do ŚDM. Cieszmy się narzeczonymi, którzy przygotowują się do sakramentu małżeństwa. To jest wiosna Kościoła, to oni wkrótce założą rodziny i będą przekazywać wiarę kolejnym pokoleniom.

Ksiądz Robert kiedyś podczas Wigilii Paschalnej patrząc na rodziny z dziećmi zgromadzone w świątyni porównał ich udział w liturgii do starotestamentalnego odznaczania drzwi krwią baranka: Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać (Wj 12, 13), dlatego właśnie udział w Eucharystii Wigilii Paschalnej jest dla każdego z nas sięgnięciem po krew i ciało jedynego i prawdziwego Baranka, który daje naszym domom i rodzinom odkupienie i prawdziwe życie.

Marta

„Bliscy i oddaleni”

Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają

i muszą się spotkać aby się ominąć

bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze

piszą do siebie listy gorące i zimne

rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty

by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało

są inni co się nawet po ciemku odnajdą

lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać

tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął

byliby doskonali lecz wad im zabrakło

bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej

niektórzy umierają-to znaczy już wiedzą

miłości się nie szuka jest albo jej nie ma

nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek

są i tacy co się na zawsze kochają

i dopiero dlatego nie mogą być razem

jak bażanty co nigdy nie chodzą parami

można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie

nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem.

ks. Jan Twardowski