Święty Józef – strażnik skarbów

Tegoroczny adwent przeżyjemy ze św. Józefem – człowiekiem, któremu Bóg – jak podkreślił Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej  – „powierzył straż nad swymi najcenniejszymi skarbami”. Temat  wpisuje się w obchody Nadzwyczajnego Roku Jubileuszowego, który dla Narodowego sanktuarium św. Józefa w Kaliszu specjalnym listem ogłosił papież Franciszek. Rok świętego Józefa zacznie się tam w pierwszą niedzielę Adwentu, 3 grudnia 2017 r., i potrwa do uroczystości Objawienia Pańskiego, 6 stycznia 2019 r.

Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos O Świętym Józefie i jego posłannictwie w życiu Chrystusa i Kościoła podkreślił,  że Bóg wezwał św. Józefa, aby służył bezpośrednio osobie i misji Jezusa poprzez sprawowanie swego ojcostwa: właśnie w ten sposób Józef współuczestniczy w pełni czasów w wielkiej tajemnicy odkupienia i jest prawdziwie „sługą zbawienia”. Jego ojcostwo wyraziło się w sposób konkretny w tym, że „uczynił ze swego życia służbę, złożył je w ofierze tajemnicy wcielenia i związanej z nią odkupieńczej misji; posłużył się władzą, przysługującą mu prawnie w Świętej Rodzinie, aby złożyć całkowity dar z siebie, ze swego życia, ze swej pracy; przekształcił swe ludzkie powołanie do rodzinnej miłości w ponadludzką ofiarę z siebie, ze swego serca i wszystkich zdolności, w miłość oddaną na służbę Mesjaszowi, wzrastającemu w jego domu”.

Wzrastanie Jezusa „w mądrości, w latach i w łasce” (Łk 2, 52) dokonywało się w środowisku Świętej Rodziny, pod opieką Józefa, na którym spoczywało wzniosłe zadanie „wychowania”, czyli żywienia
i odziewania Jezusa, nauczenia Go Prawa i zawodu, zgodnie z powinnościami przypadającymi ojcu. W liturgii eucharystycznej Kościół ze czcią wspomina „najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, a także świętego Józefa”, ponieważ „żywił on Tego, którego wierni mieli spożywać jako Chleb życia wiecznego”. Ze swej strony Jezus „był im poddany” (Łk 2, 51), szacunkiem odpłacając za troskę swych „rodziców”. Pragnął w ten sposób uświęcić obowiązki życia rodzinnego i pracy, które wypełniał u boku Józefa.

Św. Józef jest dla nas wszystkich wzorem wiary. Tak jak Abraham, żył zawsze zdając się bez zastrzeżeń na Bożą Opatrzność. Jest umacniającym przykładem, zwłaszcza wtedy, gdy Bóg chce, abyśmy zawierzyli Mu „na słowo”, a więc nie mając jasności co do Jego zamysłu. Jesteśmy wezwani do naśladowania św. Józefa także w pełnym pokory posłuszeństwie – cnocie, która wyraża się u niego w milczeniu i pracy w ukryciu. „Jakże cenna jest „szkoła nazaretańska” dla współczesnego człowieka, kuszonego przez kulturę, która najczęściej gloryfikuje pozór i sukces, niezależność i fałszywe pojęcie wolności indywidualnej. Jakże potrzebne jest natomiast przywrócenie właściwej wartości prostocie i posłuszeństwu, szacunkowi i poszukiwaniu z miłością woli Bożej” – nauczał Jan Paweł II.

Św. Józef żył służąc swej Oblubienicy i Boskiemu Synowi; tym samym stał się dla wierzących wymownym świadectwem tego, iż „panować” znaczy „służyć”.

Niech czas przygotowania się do przyjścia na świat Zbawiciela przeżyty w Adwencie wraz ze św. Józefem sprawi, że nadchodzące święta Bożego Narodzenia będą błogosławione dla nas wszystkich!