Parafia Świętej Rodziny

W kościele Świętej Rodziny pośród wielu witraży są cztery, które przedstawiają cnoty kardynalne. (KKK 1805) Cztery cnoty odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami „kardynalnymi”; wszystkie inne grupują się wokół nich. Są nimi: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie. „I jeśli kto miłuje sprawiedliwość – jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa” (Mdr 8, 7). Cnoty te  – pod innymi nazwami – są wychwalane w wielu miejscach Pisma Świętego.

Pani Teresa Kłębkowska-Reńska, architekt, która zaprojektowała kościół Świętej Rodziny, kilka dni po uroczystości konsekracji naszej nowej świątyni, skończyła 90 lat. Wspólnota neokatechumenalna, w której jest Pani Teresa, przygotowała dla Niej urodzinową niespodziankę. Był wspaniały tort, wyśpiewane życzenia i wspólne radowanie. Pani Tereso dziękujemy za talent, serce i świadectwo życia!

Ksiądz Proboszcz Andrzej Mazański na zakończenie uroczystości podziękował wszystkim zaangażowanym w dzieło budowy kościoła Świętej Rodziny,
a także tym, którzy włączyli się w przygotowanie uroczystości konsekracji.

Słowa podziękowania chciałbym rozpocząć od słów, które słyszeliśmy w wersecie przed Ewangelią: W moim domu ten, kto prosi otrzymuje. Kto szuka znajduje, a kołaczącemu otworzą. Te słowa są obietnicą daną przez Pana Boga. Obietnicą, która pada w kontekście poświęcenia tej świątyni. I z całego serca dziękuję Księdzu Arcybiskupowi za to, że jest tutaj, za to że przez tę posługę Księdza Arcybiskupa ta obietnica wyrażona w słowach, które przytoczyłem, jest mocna i pewna.  TEN DOM JEST POŚWIĘCONY PANU. W tym domu ten, kto prosi otrzymuje, ten kto szuka znajduje, a kołaczącemu otworzą.

Dziękuję wszystkim, którzy przez te kilka lat byli razem. Pan Bóg tak sprawił, że przez czas budowy, kiedy  gromadziliśmy się w namiocie czy też w domu parafialnym,  byliśmy bliżej siebie. Był to dla mnie znak, że Pan Bóg troszczy się o tę wspólnotę i buduje też pewne doświadczenie naszej jedności i bliskości. To także był jeden z tych wielu znaków, które było mi dane zobaczyć, że to my się trudzimy, a Pan Bóg buduje ten dom przez nasz trud, ale także przez wiele wydarzeń, które kształtują naszą jedność – jedność z Bogiem i jedność między nami.  Dziękuję!

Homilia wygłoszona przez Księdza Arcybiskupa Henryka Hosera podczas Mszy św. w dniu konsekracji kościoła pw. Świętej Rodziny na Zaciszu 18 czerwca 2017 r.

Czcigodni kapłani, drodzy bracia i siostry!

Ten uroczysty akt poświęcenia, czyli konsekracji naszej świątyni jest zwieńczeniem długiej historii, której fragmenty słyszeliśmy z ust księdza Proboszcza, ale jest ukoronowaniem ogromnego wysiłku nas wszystkich. Ten piękny kościół, który dzisiaj otrzyma ostateczne oznaki swojej godności przypomina ludzką osobę, ponieważ te znaki również stosują się w sakramentach, które otrzymujemy. Będziemy z uwagą śledzić przebogatą i piękną liturgię konsekracji kościoła, by zrozumieć, co znaczy kościół, świątynia, co znaczy jego szczególna rola i jaką rolę powinien pełnić w naszym osobistym i społecznym życiu.