Nowenna przed Świętem Miłosierdzia Bożego – Wtorek Wielkanocny

Dzień piąty: Dusze heretyków i odszczepieńców

Dziś sprowadź mi dusze heretyków i odszczepieńców, i zanurz ich w morzu miłosierdzia Mojego; w gorzkiej męce rozdzierali mi ciało i serce, to jest Kościół mój. Kiedy wracają do jedności z Kościołem, goją się rany Moje i tym sposobem ulżą mi męki.

Jezu najmiłosierniejszy, który jesteś dobrocią samą, Ty nie odmawiasz światła proszącym Ciebie, przyjm do mieszkania najlitościwszego Serca swego dusze heretyków i dusze odszczepieńców, i pociągnij ich swym światłem do jedności z Kościołem, i nie wypuszczaj ich z mieszkania najlitościwszego Serca swego, ale spraw, aby i oni uwielbili hojność miłosierdzia Twego.

I dla tych co podarli szatę Twej jedności,
Płynie z serca Twego zdrój litości.
Wszechmoc miłosierdzia Twego, o Boże,
I te dusze z błędu wyprowadzić może.

Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia na dusze heretyków i odszczepieńców, którzy roztrwonili dobra Twoje i nadużyli łask Twoich , trwając uporczywie w swych błędach. Nie patrz na ich błędy, ale na miłość Syna swego i na gorzką mękę Jego, którą podjął dla nich, gdyż i oni są zamknięci w najlitościwszym Sercu Jezusa. Spraw, niech i oni wysławiają wielkie miłosierdzie Twoje na wieki wieczne. Amen. (1218-1219) 

Odmawiamy Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Teologiczną analizę treści wizerunku Bożego Miłosierdzia przeprowadził ks. Michał Sopoćko, który wyjaśnił znaczenie malowidła w oparciu o teksty Pisma Świętego oraz liturgię. Wskazał on na nierozdzielny związek obrazu z liturgią II Niedzieli Wielkanocnej, zwanej również Niedzielą Przewodnią lub Białą. W tym dniu, niezmiennie już od czasów Soboru Trydenckiego jest czytany fragment z Ewangelii św. Jana, mówiący o przybyciu zmartwychwstałego Jezusa w dniu Jego zwycięstwa nad śmiercią do Wieczernika. Chrystus pozdrawiając apostołów pokazał im Swoje ręce i bok, po czym wypowiedział słowa, które łączymy z ustanowieniem sakramentu pokuty.

Na to ewangeliczne wydarzenie nakłada się w obrazie Miłosierdzia Bożego drugie, zaczerpnięte również z Ewangelii św. Jana – otwarcie włócznią boku Jezusa. Z boku Zbawiciela wypłynęły wówczas krew z Serca oraz woda z osierdzia, co było potwierdzeniem śmierci Jezusa. Według tego tekstu krew i woda, które wypłynęły z Serca Zbawiciela mają znaczenie symboliczne – oznaczają rzekę ożywczą, źródło życia, przepowiedziane uprzednio przez Chrystusa dla wszystkich, którzy uwierzą w Niego.

W objawieniu z pierwszej połowy 1934 roku Jezus wyjaśnił znaczenie promieni, posługując się przenośnią, przeto należy je interpretować zgodnie zasadami języka metaforycznego. Mówiąc, że „promienie osłaniają przed gniewem Ojca”, potwierdził On, iż wartość Odkupienia przez zbawczą śmierć chroni nas przed gniewem Bożym, czyli jedna nas z Bogiem.

Jezus objawiając Nabożeństwo często mówił o wnętrznościach Swego Miłosierdzia. Opisując w sposób metaforyczny Krew i Wodę wskazał nie tylko skąd, ale i kiedy one wypłynęły. Stało się to wówczas, gdy Jego Serce zostało przebite na krzyżu. Wynika więc z powyższego, iż przez wnętrzności Miłosierdzia należy rozumieć ludzkie Serce Jezusa.
(Na podst. rozważań ks. Andrzeja Witko)

(Dzienniczek 1190) Jezus: Ze wszystkich ran Moich, jak ze strumieni płynie miłosierdzie dla dusz, ale rana serca Mojego jest źródłem niezgłębionego miłosierdzia, z tego źródła tryskają wszelkie łaski dla dusz. Palą Mnie płomienie litości, pragnę je przelać na dusze ludzkie. Mów światu całemu o Moim miłosierdziu.

Jezu, dziękuję Ci, że w Twoim Miłosiernym Sercu jest miejsce dla nas wszystkich!